DEATH WORD

कविता

प्राणहीन कविता
                                                सुवास खनाल
प्राणहीन कविताहरूको
सस्तो बजारमा
मलाई नबिकाऊ मेरो प्रिय कवि

समय हराइसकेपछि समयको महत्व फुक्दै हिँड्ने
नकाम शव्दहरूको मेला
वाक् थु.....डेट एक्सपायर्ड कविता
जबजब कविताले कार्वनमोनोअक्साइड फ्याँक्न थाल्छ
थोत्रो ट्याक्टरले उडाउने धुवाँजस्तो
जबजब कवितामा पलाउँछ
पाउरोटीमा लाग्ने सेतो ,कालो वा खैरो यिस्टजस्तो
भो मलाई लेख्नु छैन यस्तो कविता
जहाँ शव्दहरू छन्,अर्थहरू प्राणहीन छन्

त्यही घाम ,त्यही जून ,त्यही हावा ,त्यही माटो
त्यही बाटो ,त्यही सपना ,त्यही बिपना, त्यही गुनासो
उफ् !
कवितामा यही लेउ कति  जमेर बसेको छ

घामको कवितामा अँध्यारोको सत्तोसराप
जूनको कवितामा प्रेमिकाको शव्दातीत वर्णन
हावाको कवितामा नचाहँदै आएको हूरीको प्रसङ्ग
माटोको कवितामा संसारको सबभन्दा बढी राष्ट्रपे्रमी आपूm घोषित हुनु
हिँड्दाहिँड्दै बाटो हराउँछ बाटोको कवितामा
सपनाहरू हूरीले उडाउँछन् वा पूरा हुँदैनन्
बिपनाहरू साँचो लाग्दैनन्
गुनासो यथावत् छ
हो यही हो सपना,विपना र गुनासोको कविता

कविताको शक्ति !
बालुवाको महल वा धूलोमा लेखिएको अक्षर ???

अहँ होइन,यो म मान्दिन
लेखिने कविताहरू यस्ता हुनेछैनन्
अनुहार हराएर अज्ञात प्रदेशतिरबाट फर्केका मान्छेजस्तो
आफ्नै बस्ती नचिनेर परदेश भासिएकाहरूजस्तो
वा बत्तिमुनीको अँध्यारोजस्तो

बरू नलेखूँ एउटै कविता
मलाई प्राणहीन कविता लेख्नु छैन।