गजल

सुवास खनाल

घाउ मनको चलाएर गयौ
आगो मनमा बलाएर गयौ

थाकेर मौन बाँचिरहेथेँ
दिल यो मेरो गलाएर गयौ

तिमीसँग टाढा बाँचिरहेँ म
प्रित मसँग नलाएर गयौ

नबोल्दा तिमी म हुन्छु खरानी
नबोली फेरी जलाएर गयौ

पुजेर मनमा तिमी नै राखेथेँ
मूर्ति मनको ढलाएर गयौँ